πραξάγαθος

-ον, Α

αυτός που κάνει καλές πράξεις, που ασκεί τη φιλανθρωπία χωρίς αντάλλαγμα ή ελπίδα ανταπόδοσης, αγαθοεργός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρᾶξις + ἀγαθός].